27.5.13

χωρίς τίτλο

Σήμερα στις 5:07 το απόγευμα χτύπησε το τηλέφωνο. Ήμουν σε μάθημα, και απόρησα που με έπαιρνε τηλέφωνο ο πατέρας ενός μαθητή μου. Δε με είχε πάρει ποτέ στο κινητό. Οι περισσότερες συζητήσεις και συνεννοήσεις, μέσω e-mail. Δεν το άφησα να χτυπήσει πολύ. Ήμουν άλλωστε σε μάθημα και δεν ήθελα να γίνει μεγάλη διακοπή. 
Φιλίππα οδηγείς;
Όχι.
Κάθεσαι;
Ναι. Τι συμβαίνει κύριε Πέτρο;
Έχω άσχημα νέα.
(παύση)
Για το Νίκο. 
Ο Νίκος έγραφε σήμερα μαθηματικά και το μυαλό μου αμέσως πήγε στο κακό. Δεν έγραψε καλά, σκέφτομαι. Γαμώτη.
Τον χάσαμε.
(σιωπή. παύση)
Το Σάββατο το βράδυ, σκοτώθηκε, ένα αυτοκίνητο τον χτύπησε που πήγε να περάσει το δρόμο.
(δεν υπάρχει τίποτα, δεν υπάρχει χρόνος, δεν υπάρχει ούτε καν κενό)
Μετά δε θυμάμαι τι έγινε. 
Σύντομα όμως ήμουν στο σπίτι του μαθητή μου. 
Ο Νίκος, διάβαζε μαζί μου για έξι ολόκληρα χρόνια. Δίπλα. Καθόμασταν δίπλα δίπλα. Λύναμε ασκήσεις, εκνευρίζαμε ο ένας τον άλλον αλλά κυρίως σεβόμασταν ο ένας τον άλλον. Σπάνιο πράγμα για μαθητή. Και η αιτία δεν ήταν που είχαμε ίδια μέρα γενέθλια. Ο Νίκος έχει πει ψέμματα, έχει χτυπήσει το χέρι πάνω στο τραπέζι, έχει αδιαφορήσει, έχει ονειροπολήσει, και γαμώτη ναι. Περίμενε πώς και πώς να τελειώσουν οι γαμημένες οι πανελλήνιες για να πετάξει.
Ο Νίκος είχε δυσλεξία και μας πήρε πολύ χρόνο να αποτυπώσουμε κάτω αυτά που ήταν στο κεφάλι του. Ω, και μερικά ήταν υπέροχα. Είχε αποκτήσει συνείδηση, και ο Νίκος ήταν ήδη ένας υπέροχος νέος και ένας πιστός πολίτης. Μακριά μαλλιά, ψηλός. Τη κιθάρα άρχισε να τη γρατζουνάει πριν λίγα χρόνια, και όσες φορές και να τον είχα παρακαλέσει ποτέ δε μου έπαιξε ένα κομμάτι. Δεν είναι αυτά που παίζω για σας κυρία, χαλαρώστε. Γιατί βρε Νίκο μου; Ντααααξ κυρία. Ελάτε να λύσουμε κει χάμου καμιάν άσκηση....
Χάθηκε κυρία στο Νεύτωνα να 'χει πέσει η μηλιά ολόκληρη πάνω του να τον αφήσει σέκο;
Γιατί Νίκο μου;
Τρεις νόμοι λιγότεροι κυρία. Λίγο είναι;
Ο Νίκος είχε μια αύρα σπάνια.
Δε μπορώ να στο περιγράψω.
Όχι. Μπορώ.
Σα....σαν το φως του πάντα να τρεμόπαιζε. Ένα τεράστιο φως, ένας φως φάρου. Ενός φάρου, ναι. Η φωνή του πάντα έσπαγε. Κι αυτό, δεν είναι μελό. Είναι γιατί εδώ πέρα ο Νίκος δε χωρούσε. Με θεούς και τέτοια δε θα ασχοληθώ. Δε πιστεύω σε αυτά, είναι μη επιστημονικά όπως και ό ίδιος έλεγε. Όμως ο Νίκος, σε αυτή τη πραγματικότητα δε χωρούσε. Δεν χωρούσε ρε παιδί μου σε αυτό το συστηματάκι, όπως έλεγε. Ποιος θα φάει ποιον. Πόσα βγάζεις; Αυτό τον ενοχλούσε. Οτι αν δεν έχεις μια καλήν απάντηση στο πόσα βγάζεις, καλύτερα να μη βγάζεις άχνα.
Δεν το πιστεύω ακόμα αυτό το νέο.
Αλλά για κάποιο γαμημένο λόγο πιστεύω οτι ο Νίκος τώρα απολαμβάνει μια αντι-επιστημονική, διόλου ρεαλιστική, μοναδική, πολύχρωμη κι ευτυχισμένη πτήση. Και τα μαλλιά του ανεμίζουν τόσο μα τόσο μελωδικά...


26.5.13

play / λονλινες.




























"'Ει, κοριτσάκιαααα!..." φώναξε ο Ελιζάρωφ. 
"'Ει ομορφούλες!"
Σε απάντηση ακούστηκε ένα γέλιο.
Η Λίπα και η Πρασκόβια που περπατούσαν ξυπόλητες κάθησαν στο χορτάρι.
Α. Τσέχωφ, Στη χαράδρα

[ήχος]

21.5.13

Get down, go up. Turn right. Look up.




You can choose what you wanna feel. 
Thinking locks you up inside. 
You can choose what you wanna feel. 
You can choose.

You only see yourself, 
while judging others to be blind. 
Stop thinking, 
and open up your eyes



Pea Sized- Stop Thinking


[...]

16.5.13

HCl





















Αν η ζωή σου ήταν διάλυμα,
τι περιεκτικότητα θα είχε σε πρέπει και θέλω;

@BoB Theatre Festival, Bios, ομάδα Μωβ Σκίουροι

13.5.13

Καθρεφτάκι!













H αγάπη μακροθυμεί, επιζητάει το καλό. H αγάπη δε φθονεί.
H αγάπη δεν καυχησιολογεί, δεν αλαζονεύεται, δε φέρεται 
άπρεπα, δεν κυνηγάει το δικό της συμφέρον, δεν κυριεύεται 
από θυμό, δεν κρατά λογαριασμό για το κακό που της 
κάνουν, δε χαίρεται για την αδικία, αλλά μετέχει στη χαρά 
για την επικράτηση της αλήθειας. Όλα τα καλύπτει, όλα τα 
πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει.
H αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει. Eνώ τα άλλα, είτε προφητείες 
είναι αυτές, θα καταργηθούν, είτε γλώσσες είναι, θα πάψουν, 
είτε γνώση, θα καταργηθεί. Γιατί μόνο ως ένα βαθμό 
γνωρίζουμε και ως ένα βαθμό προφητεύουμε. Mα όταν έρθει 
το τέλειο, τότε το ατελές θα καταργηθεί.
Παιδάκι όταν ήμουνα, σαν παιδάκι μιλούσα, σαν παιδάκι 
σκεφτόμουν, σαν παιδάκι έβγαζα συμπεράσματα. Mα όταν 
έγινα άντρας, σταμάτησα να σκέφτομαι και να ενεργώ σαν 
παιδάκι. 
Γιατί, πραγματικά, τώρα βλέπουμε απροσδιόριστα 
σαν σε θαμπό καθρέφτη. 
Ο Ύμνος της αγάπης, Απόστολος Παύλος

10.5.13

μαμά Ζωή
















Εμένα η μαμά μου γιορτάζει κάθε μέρα,
απλά της είναι δύσκολο να το διαχειριστεί.
Γιατί είναι μεγάλο δώρο
η καθημερινότητα.
Κι έτσι,
κρύβεται μέσα της,
και απολαμβάνει τα μικρά τιποτάκια.
Τους αθόρυβους βομβιστές
και τα ταπεινά μπαμ μπουμ.

6.5.13

Με σταυρωμένα τα χέρια


Πιστεύω πως η εξωτερική μορφή της Γης αλλάζει, επειδή έτσι. 
Τα πάντα αλλάζουν. 
Και τα συναισθήματα των ανθρώπων αλλάζουν.
μαθήτρια Α'Λυκείου

[ήχος]