28.4.11

δεν.πουθενά




δε μπορεί ένα αντίο 
να κρατήσει
πολλούς μήνες
ένα αντίο
για αυτόν
που δεν έχει φύγει ακόμα

δεν χωράει πουθενά
το αντίο

δεν το βρίσκεις πεταμένο
το μαζεύεις
από κάθε γέλιο
το μαζεύεις
από κάθε βλέμμα και κάθε αγκαλιά

το μαζεύω
και πάλι δεν χωράει
πουθενά

θυμάμαι
τα γέλια
τα βλέμματα
και τις αγκαλιές

η στιγμή
που το βλέμμα του
θα περιμένει το αντίο μου

είναι φορτίο
που δεν αντέχω

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

δεν εχω διαβασει πιο ωραιο,πιο ερωτικο,πιο τρυφερο,ποιημα,κ δεν βρισκω λογια,ειναι λιγα,νασαι καλα κοριτσαρα μου